تحولات از مقام بندگی تا رسالت همه در حال ارتباط عبد با خدا انجام می گیرد. بین شاگرد و استاد انسانی قابل ظهور نیست زیرا پیدایش درجات از نوع خلقت است و خلقت به دست خداست. فقط خدا انسان را از حال بی تفاوتی به مقام بندگی كه احساس مسئولیت است بالا می برد و از آن جا به مراتب بالاتر، خدا روح ایمان در وجود انسان گرایش مند به خود خلق می كند و او را به مقام بالاتر ارتقاء می دهد كه بعد از خلق روح ایمان، انسان خود را بنده خدا می داند و در خط اطاعت او قرار می گیرد. آن چه در این تحولات به دست انسان است فقط تقاضا و خواهش است. وقتی كه دعوت داعی الهی را می شنود و خواهشی در وجود او پیدا می شود كه بنده خدا باشد دعوتش اجابت می شود و درمعرض افاضه روح ایمان قرار می گیرد خداوند میفرماید: فمن شاء فلیؤمن و من شاء فلیكفر. وظیفه انسان فقط خواهش و نیایش است. بسیاری از علما عقیده دارند كه كفر و ایمان، جبری است به اراده انسان نیست خدا هركسی را بخواهد مومن می سازد و هركسی را بخواهد كافر، خواست و خواهش انسان دخیل نیست وقتی به آنها می گویند خدا به انسان آزادی داده انسان به آزادی خودش كار می كند. خدا فقط كمك می كند می گویند خلق اختیار و آزادی غیر اختیاری است پس جبر است انسان نمی تواند در وجود خودش آزادی خلق كند. به آنها می گوئیم درست است كه خلق آزادی و اختیار به دست خداست اما خدا اختیار و آزادی در وجود انسان خلق نموده نه جبر و اكراه. خلق اختیار و آزادی در وجود انسان مانند خلق چشم و گوش است. اسباب و ابزار وجود انسان را خدا خلق می كند اما كار زدن این اسباب و ابزار به دست انسان است كه اگر بخواهد نگاه می كند یا گوش می دهد و یا بخواهد نكاه نمی كند. خلق نیروی شنوائی كه انسان بتواند بداند به دست خداست اما دانستن و یاد گرفتن به دست انسان است. وجود انسان و عوامل وجود را خدا خلق می كند و انسان آزاد است كه از این عوامل به نفع و یا ضرر خود كار كند. روح علم كه منشا آزادی است خلق شده اما انسان آزاد است بخواهد یا نخواهد . به محض این كه ایمان را بخواهد خدا به او توفیق می دهد و روح ایمان در وجودش خلق می كند شوق و شعف ایمانی در او بوجود می آورد، همین طور در مسیر خواست و خواهش، كمالات او را بالا می برد. پس آن چه در مقدمه این تحولات است به دست انسان است، خواست و خواهش كه استفاده از علم و آزادی است به دست انسان است. كمك های مادی و معنوی به دست خداوند متعال. خدا انسان را یاری می كند تا به درجات عالیه برسد ایاك نعبد و ایاك نستعین. (کتاب مبادی آفرینش)