معنای دوم آسمان و زمین، قلوب و افکار مردم است. فکر انسان در وجود او، آسمان وجود است که با فکر خود سر به سوی خدا دارد و از خداوند برای هدایت یافتن کمک می گیرد. خداوند ‏ها‏‏‏‏دی افکار متفکرین است. هرکس فکر می کنند در فکر خود به سوی خدا نظر دارد به همین مناسبت فکر نمودن از عبادتها و نماز و روزه‏ ها‏‏‏‏ بیشتر اجر دارد. فرموده‏ اند: ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏یک ساعت فکر کردن از هفتاد سال عبادت بهتر است عبادت به منزله حضور در ایستگاه است. تفکر به منزله حرکت است. اگر چند سال در ایستگاه متوقف باشی و حرکت نکنی به مقصد نمی رسی ولیکن اگر یک دقیقه و دو دقیقه سوار مرکب شوی و حرکت کنی به مقصد نزدیک می شوی. کلمه ارض در مقابل سماوات، قلب انسان است. مولا (ع) می فرماید: دل یک جوان بالغ مانند زمین است که شخم نزده‏ اند ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏و تخمی نکاشته ‏اند‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏. برای هر نوع تخم کاری آمادگی دارد و آنجا که در برابر تبلیغات و تعلیمات قرار می گیرد مانند زمین است که تخم کاری می شود تا معلوم شود تخمی که می کارند چگونه به ثمر میرسد. علف هرزهای بی خاصیت است و یا بذر علم و حکمت . (تفسیر سوره حجرات)